چهارشنبه‌ سوری یکی از جشن‌های ایرانی است که در شب آخرین چهارشنبهٔ سال (سه‌شنبه شب) برگزار می‌شود.

در شاهنامهٔ فردوسی اشاره‌هایی درباره بزم چهارشنبه‌ای در نزدیکی نوروز وجود دارد که نشان‌دهندهٔ کهن بودن این جشن است. مراسم سنّتی مربوط به این جشن ملی، از دیرباز در فرهنگ سنتی مردمان ایران زنده نگاه داشته شده‌است.

واژهٔ «چهارشنبه‌سوری» از دو واژه چهارشنبه که نام یکی از روزهای هفته ‌است و سوری که به معنی سرخ است ساخته شده ‌است. آتش بزرگی تا صبح زود و برآمدن خورشید روشن نگه داشته می‌شود که این آتش معمولا در بعد از ظهر زمانی که مردم آتش روشن می‌کنند و از آن می‌پرند آغاز می‌شود و در زمان پریدن می‌خوانند: «زردی من از تو، سرخی تو از من» که واژه «سوری» به معنی «سرخ» به آن اشاره دارد. به بیان دیگر شما خواهان آن هستید که آتش تمام رنگ پریدیگی و زردی، بیماری و مشکلات شما را بگیرد و بجای آن سرخی و گرمی و نیرو به شما بدهد. چهارشنبه‌سوری جشنی نیست که وابسته به دین یا قومیت افراد باشد و در میان بیشتر ایرانیان رواج دارد.

چه زود یک سال شد ، 5 دی 90 شهر من شروع شد و حالا یک سال از آن روز می گذرد. سالی پر از اتفاقات خوب و بد برای شهر من و شهرستان من ، خدا را شکر دنیا هم به پایان نرسید و شهر من یک سالگی خود را دید.در این راه یک ساله که همیشه هم شهر من آفتابی نبود گاهی بود گاهی نبود دوستانی به من لطف داشتند و با انرژی مثبت باعث روشن تر شدن نگاهم ، کلامم و تمام وجودم شدند، کتاب فقیر، شازند آزاد، خاکستری، دوستداران شهباز و از دیگر وبلاگ ها گرفته تا دوستانی که با نظرات و ایمیل های خود من را در این راه یاری کردند تشکر می کنم و برای آن ها آرزوی موفقیت دارم .

منتظر نظرات شما در جهت بهتر شدن شهر من هستم.

با تشکر

همشهری