بخشي از كتاب "بابا لنگ دراز" اثر جين وبستر
از نامه های "بابا لنگ دراز" به "جودی ابوت"
جودی! کاملا با تو موافق هستم که عده ای از مردم هرگز زندگی نمی کنند و زندگی را یک مسابقه دو می دانند و می خواهند هرچه زودتر به هدفی که درافق دوردست است دست یابند و متوجه نمی شوند که آن قدرخسته شده اند که شاید نتوانند به مقصد برسند و اگرهم برسند ناگهان خود را در پایان خط می بینند. درحالی که نه به مسیر توجه داشته اند و نه لذتی از آن برده اند. دیر یا زود آدم پیر و خسته می شود درحالی که از اطراف خود غافل بوده است. آن وقت دیگر رسیدن به آرزوهاو اهداف هم برایش بی تفاوت می شود و فقط او می ماند و یک خستگی بی لذت و فرصت وزمانی که ازدست رفته و به دست نخواهد آمد. ... جودی عزیزم! درست است، ما به اندازه خاطرات خوشی که از دیگران داریم آنها را دوست داریم و به آنها وابسته می شویم. هرچه خاطرات خوشمان از شخصی بیشتر باشد علاقه و وابستگی ما بیشتر می شود. پس هرکسی را بیشتر دوست داریم و می خواهیم که بیشتر دوستمان بدارد باید برایش خاطرات خوش زیادی بسازیم تا بتوانیم دردلش ثبت شویم.
دوستدارتو : بابالنگ دراز
 

من
به نظر من آدمها دو دسته هستن :

یا از من پولدارترن که بهشون میگم مال مردم خور و ...
یا بی پول ترن که بهشون میگم گشنه گدا و ...

یا بهتر از من کار میکنن که بهشون میگم خرحمال و ...
یا کمتر کار میکنن که بهشون میگم تنبل و ...

یا از من سرسخت ترن که بهشون میگم کله خر و ...
یا بی خیال ترن که بهشون میگم ببو و ...

یا از من هوشیارترن که بهشون میگم پرافاده و ...
یا ساده ترن که بهشون میگم هالــو و ...

یا از من شجاع ترن که بهشون میگم بی کله و ...
یا از من محتاط ترن که بهشون میگم بی عرضه و ...

یا از من دست و دل باز ترن که بهشون میگم ولخرج و ...
یا اهل حساب و کتابن که بهشون میگم خسیس و ...

یا از من بزرگترن که بهشون میگم گنده بگ و ...
یا کوچیکترن که بهشون میگم فسقلی و ...

یا از من مردم دار ترن که بهشون میگم بوقلمون صفت و ...
یا رو راست ترن که بهشون میگم احمق ...

کلا معیار همه چیز من هستم و نه حقیقت

نیمی از عمر را به تمسخر آنچه دیگران به آن اعتقاد دارند می گذرانیم
نیمی دیگر را در اعتقاد به آنچه دیگران به تمسخر می گیرند...!
 

شهين خانم و مهين خانم توي خيابون به هم رسيدن ،بعد از کلي احوالپرسي و چاق سلامتي
شهين خانم پرسيد :راستي از دخترت چه خبر؟
دوسالي بايد باشه که ازدواج کرده ، از زندگيش راضيه ؟ بچه دار شد؟
مهين خانم يه بادي به غبغب انداخت و گفت : آره جونم، اين پسره، شوهرش، مثل پروانه دور سرش مي چرخه،اون سال اول عروسي که دايم مسافرت بودن، همه جا رو رفتن ديدن، عيد اون سال هم رفتن اروپا براي من هم يه پالتوي خيلي قشنگ آورده بود، تو کار هاي خونه هم نمي گذاره دست از سياه به سفيد بزنه، وقتي هم که حامله بود ديگه هيچي، اينقدر بهش مي رسيد حالا هم که بچه اشون به دنيا اومده تا پوشک بچه رو هم اين عوض ميکنه.

 آره شکر خدا خوشبخت شد بچه ام.

شهين خانم گفت شکر خدا، ببينم پسرت چيکار ميکنه از زنش راضيه !؟مهين خانم يه آهي کشيد و يه پشت چشم اومد که اي خواهر نگو که دلم خونه، پسر بد بختم هر چي در مياره همش خرج مسافرت اين دختره ميکنه، انگار زمين خونه اشون ميخ داره اون سال اول که اصلا توي خونه بند نبودن،
اصلا فکر نميکرد که بابا اين بدبخت خرج اين همه سفر رو از کجا بياره، بعدش هم عيديه رفتن دبي، دختره برا ننه اش
رفته بود يه پالتو خريده بود ??? دلار، پسره شده حمال خونواده زنش، طفلک بچه ام توي خونه عين يه کلفت کار ميکنه، زنه دست از سياه به سفيد نمي زنه، حامله که شده بود اين پسره ديگه رسما شده بود زن خونه،بعد هم که زايمان کرد حتي پوشک بچه اش رو ميده اين پسر بد بخت عوض ميکنه،

آره خواهر طفلکم بدبخت شد!